Θα θελα να `μουνα από τον Πειραιά
να ταξιδεύω το μυαλό και τη ματιά μου
στου λιμανιού του τ’ ανοιχτά και τα νερά
να βάζω πλώρη τα μεγάλα όνειρά μου.

Θα θελα να `ξερα εκείνες τις γωνιές
που ρίχνουν άγκυρα κάτι ραντεβουδάκια
να νταλκαδιάζουνε από τις μουσικές
που μάγκες παίζουνε μες τα καμπαρεδάκια.

Στην Τρούμπα στην Καστέλα
να σου φωνάζω έλα
να ζήσουμε στιγμές ηδονικές.
Μακριά γαϊδούρα φτάνει
ως το Πασαλιμάνι
εκεί που θα σε πάρω αγκαλιές.

Θα θελα ν’ άφηνα το βήμα το βαρύ
στην κατηφόρα μέχρι να βρει παραλία
μες στα σοκάκια σου το χρόνο να ξεχνώ
να χάνω τρένα, αεροπλάνα, τραμ και πλοία.

Στην Τρούμπα στην Καστέλα
να σου φωνάζω έλα
να ζήσουμε στιγμές ηδονικές.
Μακριά γαϊδούρα φτάνει
ως το Πασαλιμάνι
εκεί που θα σε πάρω αγκαλιές.

Στην Τρούμπα στην Καστέλα
να σου φωνάζω έλα
μαζί με τις παρέες τις γνωστές.
Να τρώμε τα ψαράκια
σαν να `ναι φυστικάκια
να πίνουμε ουζάκι και ρακές.