Πόσο ασήμαντος μου φάνηκες εχθές
που πόδι αν άπλωνα θαρρώ θα σε πατούσα.
κι ενώ φουρτούνιαζα στις σκέψεις μου αυτές
αξία σου `δίνα διπλή που σου μιλούσα.

Ποιος είσαι εσύ, για πες μου ποιος,
που `χεις το θράσος να κρίνεις εμένα.
Αν δεν μπορείς να κάνεις πως
δικά σου σφάλματα βάλε για φρένα.

Με ειρωνείες, με μισόλογα και μα
λάσπη μου γέμισες ξανά το πρόσωπο μου.
Και δεν κατάλαβες πως πίσω σου κρυφά
εσένα κρίνουνε κι όχι το άτομο μου.

Ποιος είσαι εσύ, για πες μου ποιος,
που `χεις το θράσος να κρίνεις εμένα.
Αν δεν μπορείς να κάνεις πως
δικά σου σφάλματα βάλε για φρένα.