Όταν φωνάζεις τ’ όνομά μου
τρέχω κοντά σου σαν παιδί
που του `χουν τάξει ένα φιλί
και τ’ άφησαν να παίξει.

Τρελλά χτυπάει η καρδιά μου
γιατί ν’ αντέξει προσπαθεί
πως έχω πάλι γεννηθεί
στα χείλη σου σαν λέξη.

Δεν είμαι λέξη μοναχά,
είμαι του πόθου σου τροφή,
κρύο της δίψας σου νερό,
τις νύχτες του ύπνου σου μορφή,
και της ελπίδας σου φτερό.
Δεν είμαι λέξη μοναχά
το όνομά μου σαν φωνάξεις,
αρκεί να με ζητάς μην πάψεις.

Όταν φωνάζεις τ’ όνομά μου
τρέχω κοντά σου σαν πιστός
κι εσύ `σαι ο μόνος μου θεός
η μόνη μου η σκέψη.

Τρελλά χτυπάει η καρδιά μου
γιατί ν’ αντέξω προσπαθώ
ότι μπορεί και να χαθώ
στα χείλη σου σαν λέξη.