Μια μέρα έλεγα τη ροή της σημερινής ζωής
επάνω στις κηλίδες των καιρών που πέρασαν
να την αφήνω να σταλάζει και να χάνεται.
Όμως η μέρα ίσαμε την άλλην ημέρα
υφαίνει ένα μαύρο πανί
με το ιστορικό φεγγάρι ως σκοτεινή σταγόνα.
Δεν υπάρχουν υπαιτιότητες
μέσα σ’ αυτό το μαύρο σκηνικό.
Γεννιούνται άγγελοι με ρομφαία τρομερή
οραματίζονται και βρίσκουν γαλαξίες
ή πνίγονται μέσα στην αναζήτηση
άλλης ύπαρξης και άλλης εποχής.

Ύστερα έσταξεν αίμα το φεγγάρι
όπως η αγωνία των ερειπίων
πάνω στο άσπρο φόρεμα της φεγγαροντυμένης.