Τα φύλλα ο αγέρας τα `ριξε κ’ έρμη μακραίνει η στράτα.
Στο χώμα, που πατήσαμε μαζί, διαβαίνω μόνος.
Ξεσκληθρωμένες οι φωλιές και τα πουλιά φευγάτα,
κι’ απ’ το δενδρί, που δέρνεται, κλαίει ο δικός μου πόνος.