Κοίταξέ με μια στιγμή
να πάρει ο κόσμος χρώμα
να αλλάξουνε τα βλέμματα
να μην κοιτούν το χώμα.

Τα σώματα να δέσουνε
για να απαλύνει ο πόνος
να ανθίσουνε τα όνειρα
τώρα που είμαι μόνος.

Κράτησέ με πιο σφιχτά
η νύχτα μας τελειώνει
και σαν θα φύγεις το πρωί
η μέρα μου θολώνει.

Κι αφού κοιτώ, ξανακοιτώ
και χρόνος δε θα μείνει
στον πιο βαθύ, βαρύ καημό
το αχ αυτό δε σβήνει.