Ένας παράξενος, αντάρτης στεναγμός
μέσα απ’ τα βάθη της ψυχής
σαν άγριος άνεμος, αέρας δυνατός
τα οχυρά γκρεμίζει μιας αέναης γαλήνης.

Στων κρυφών πόθων το άπειρο
μες στα πέρατα του άγνωστου κόσμου σου
τα ανεκπλήρωτα όνειρα σκόρπισε
να φωτίζουν τον δρόμο σου.

Όπλο η στέρηση, ο έρωτας καημός
- άγραφοι νόμοι της ζωής -
τη βρύση άνοιξε να τρέξει ο καιρός
πριν να στερέψει η ψυχή να μην πονάει.