Τ’ ανύπαρκτα πάντα κυνηγώ ή όσα μες στο μουντό
και ασαφές μυστήριο κείνται ακόμα
για να τους δώσω οργανική υφή, υπόσταση
χειροπιαστή, ψυχή και σώμα.

Παίζω με τα στοιχειά και τις νεράιδες, παίζω
με τον αόρατο θεό κι ελεύθερα πανέμορφο τον πλάθω.
Τον ντύνω μ’ άμφια και ξόρκια όπως αρέζω.

Και από μια λέξη στην άλλη εμπρός σας στήνω
την αθέατη μορφή του, ήτοι
για να `χετε σε καιρό ανάγκης τη βοήθεια και την
αρωγή κάποιου μεσσία ή προφήτη.

Εγώ από έναν χτύπο τής καρδιάς στον άλλο
βρέθηκα να κρατώ τον έρωτα απ’ τα φτερά του
και τρέχω να μοιράσω συνταγές ευτυχίας,
πώς να κουμαντάρετε τη γλύκα
και τη συμφορά του.