Η γλυκιά κοπέλα, που `χε την ψυχή
στον Ατσίγγανο το Δαίμονα δοσμένη,
με λαχτάρα, σε μια λάγνα προσευχή,
στη Σκηνή τηνέ ξεχύνει, λεγγεμένη.

Της Αγάπης ο Αρχιτσίγγανος εκεί
τυραννά την Πυργοπούλα την καημένη...
Η ματιά του, κεραυνός κ’ η προσταγή,
συννεφιά, που τα πουλάκια τα βουβαίνει...

Κ’ η γλυκιά κοπέλα, τώρα, λαχταρά
τέτοια αγάπη, σε παθόδαρτη μια μπόρα,
με της σκλάβας της τρομάρας τη χαρά...

Κι’ ο χλωμόλαλος σιμά τραγουδιστής
μαραμένος, το λουλούδι μοιάζει τώρα,
που ρημάζει, ωιμέ, ο βοριάς ο χαλαστής!