Αστράφτεις στα όνειρά μου
σε βροχερά τοπία
και νιώθω μες στους κεραυνούς
της θείας καταιγίδας
τα δάκρυα του ουρανού
τα ουρλιαχτά του ανέμου

Ακούω το τραγούδι σου
απ’ τις κορφές του κόσμου
και πέφτω μες στον έρωτα
στα άγια σου σεντόνια
που κείτονται ανεμόπλεκτα
τα μακριά μαλλιά σου
το ποθητό λιγνό κορμί
που είναι στολισμένο
με άστρα για χάντρες στο λαιμό
και στην κοιλιά φεγγάρια...

Κι ανοίγω την καρδιά μου
τρελά ερωτευμένος
με τη φευγάτη σου ψυχή ξανά
και τραγουδώ
με ανάσες που ηδονικά
τρυπώνουνε στ’ αυτιά σου...