Στο τζάμι χτυπούσαν όλα,
σκέψεις, ιδέες, όνειρα
υποτάσσονταν
στο απροσπέλαστο σύνορο.

Η μοίρα έσπασε το τζάμι,
σου έγνεψε να πας
αλλά δεν ξέφυγες.

Υποταγμένες σκέψεις,
ιδέες τσακισμένες,
μουδιασμένα όνειρα
στηθήκανε μπροστά σου,
τώρα πια, συνοριοφύλακες.

Λόγια, συνθήματα, ανάσες στοιχειώνουν,
τρομάζουν τους ανυποψίαστους,
φωνάζουν το χθες στους πρωταγωνιστές.