Του σχοινοβάτη τη γωνία
την περιβάλει η αγωνία
μες της ζωής την ουτοπία
και ανασφαλή ισορροπία.

Τη Νίνου μες το νου του βάζει
και όλο τη σκέψη του κουράζει
τη θαύμαζε για την αξία
που είχε στην ακροβασία.

Ντούο Νίνο και μισό
στα άλματα είχες το χρυσό
μα σε κέρδισε η πίστα
και έγινες τρανή αρτίστα.

Και αν σε χάσαμε νωρίς
πάντα θα ακροβατείς
στων αγγέλων τις φτερούγες
στις πλατείες και τις ρούγες.

Mεσ’ στη ματιά του σχοινοβάτη
μοιάζει αλήθεια η απάτη
μα τον θαυμάτων η μαγεία
κρύβει μια μυστική αιτία.

Τη Νίνου μες το νου του βάζει
μα η ψυχή του αναστενάζει
θαύμαζε πάντα τη Μαρίκα
που άφησε στο τραγούδι προίκα.