Προσπάθησες να δεις ποτέ,
πέρα απ’ της θάλασσας το μπλε?
Εκεί που ζουν απόμερα,
παρατημένα όνειρα,
να ρίξεις ένα βλέμμα?

Να νιώσεις μόνο μια στιγμή
τι έχεις μέσα σου, γιατί,
ώσπου να κάνεις την αρχή
φτάνεις κοντά στο τέρμα.

Μάθε να ζεις με όνειρα
και χρώματα να βάζεις,
με όλη σου την δύναμη
στ’ άδικο να φωνάζεις,
να μην φοβάσαι τίποτα
τα όρια ν’ αλλάζεις.

Είπες ποτέ σου να σταθείς,
στο μεγαλείο της ψυχής
με την καρδιά σου να σκεφτείς
αν η αλήθεια μιας στιγμής
σου πάγωσε το αίμα?

Ξέρεις πως είναι ν’ αγαπάς
να υποφέρεις, να πονάς,
με τη σκιά σου να μιλάς
να πνίγεσαι στο ψέμα,
να υποφέρεις, να πονάς,
μία να κλαις μια να γελάς
να πνίγεσαι στο ψέμα?

Μάθε να ζεις με όνειρα
και χρώματα να βάζεις,
με όλη σου την δύναμη
στ’ άδικο να φωνάζεις,
να μην φοβάσαι τίποτα
τα όρια ν’ αλλάζεις.

Προσπάθησες να δεις ποτέ,
πέρα απ’ της θάλασσας το μπλε?
Εκεί που ζουν απόμερα,
παρατημένα όνειρα,
να ρίξεις ένα βλέμμα?