Ου! Μηλιά μου που σε πότιζα
οι κλώνοι σου αθούσαν, καλή
Αχ! τωρά που σε παρέτησα
κλώνοι τζι’ αθθοί εκρούσαν, ωρή!

Ου! Μηλιά μου που σε πότιζα
τζι’ έπερνα τον νοσσιόν σου, καλή
Αχ! τωρά που σε παρέτησα
εν να `νι το θαφκιόν σου, ωρή!

Ού! Μηλιά μου που σε πότιζα
τζι’ είχα σε για καμάριν, καλή
Αχ! τωρά που σε παρέτησα
μοιάζεις του τζιτρινιάρη, ωρή!

Ου! Μηλιά μου που σε πότιζα
είσσιες δροσσιάν τζι’ αέραν, καλή
Αχ! τωρά που σε παρέτησα
έπκιασέ σε η ξέρα, ωρή!