Αγαπημένε μου Οδυσσέα,
έφυγαν όλοι οι μνηστήρες,
άλλους τούς τέλεψες και κάποιοι λάκισαν.
Ούτε ένας, να κολακευόμουν έστω.

Δώδεκα χρόνια έγλειφες τις γόβες της –
κοντή κι αλογομούρα.
Στο μεταξύ μεγάλωσα,
σαν μεταλλάχθηκα,
κάθισε η περιφέρεια,
γιάγμα η κορμοστασιά μου.

Γυρνάς και θέλεις γούστα.
Κι εγώ η μεταλλαγμένη υποχωρώ,
σχεδόν χρωστώ και χάρη.
Να `χα έναν αληθοφανή μνηστήρα, να σε τιμωρήσω.