Μπορεί να θέλησα να φύγω,
από κοντά σου να ξεφύγω,
μα ο χωρισμός θα `ταν βαρύς.

Γιατί η καρδούλα σου η τόση,
δε θ’ άντεχε να με πληγώσει,
ενώ η δικιά μου ίσως μπορεί.

Κι έτσι μια ζωή μένω κοντά σου στην καρδιά σου,
στα γλυκά φιλιά σου, στα περίεργα όνειρά σου,
που η συνήθεια μ’ έχει βρει.
Μένω κάτω απ’ τον ιστό σου κι όμως ξέρω ωστόσο,
πως θα είμαι μια θηλιά που σφίγγει το λαιμό σου,
χωρίς να ξέρω το γιατί.

Όνειρα λες έχω μεγάλα,
μα εγώ είμαι ψάρι μες τη γυάλα,
κι όλο χτυπάω στο γυαλί.

Κάνω ένα βήμα να ξεφύγω,
μα το ένα βήμα είναι λίγο,
για να μου αλλάξει τη ζωή.

Κι έτσι μια ζωή μένω κοντά σου στην καρδιά σου,
στα γλυκά φιλιά σου, στα περίεργα όνειρά σου,
που η συνήθεια μ’ έχει βρει.
Μένω κάτω απ’ τον ιστό σου κι όμως ξέρω ωστόσο,
πως θα είμαι μια θηλιά που σφίγγει το λαιμό σου,
χωρίς να ξέρω το γιατί.