Όσα και να πέρασα
πάντα τα ξεπέρασα, τελικά,
πλήρωσα τα λάθη μου
κι’ άντεξα τα πάθη μου, στωικά.

Στη γωνιά με βάλανε
μα ποτέ δεν κάθισα φρόνιμα
κόντρα στο αντίθετο ρεύμα
πάντα πήγαινα μόνιμα.

Κι ήρθε κάποτε και η στιγμή
κι άνοιξαν για μένα οι ουρανοί
κάποιοι μ’ είπανε σημαντικό
όμως το ξεπέρασα κι αυτό.

Αχ, καρδούλα μου δεν ησυχάζεις
είναι το κύτταρό σου ζωντανό
όνειρα δε σταματάς να κάνεις
αχ, καρδούλα μου σ’ ευχαριστώ.

Μου `βάλαν εμπόδια
ύπουλα και δόλια, πέρασα,
κάποιοι προσπαθήσανε
και με αποκλείσανε, πόνεσα.

Κι όταν με καρφώσαν στο σταυρό
έψαξα τη μούσα μου να βρω
κι όπως πάντα από το πουθενά
στάθηκα στα πόδια μου ξανά.

Αχ, καρδούλα μου δεν ησυχάζεις
είναι το κύτταρό σου ζωντανό
όνειρα δε σταματάς να κάνεις
αχ, καρδούλα μου σ’ ευχαριστώ.