Τι πιστεύεις και τι είναι αληθινό
κι αν παλεύεις και βουλιάζεις στο κενό.
Τόσες λέξεις μα μου φαίνεται μισό
όλο σκέψεις που με πλήγωναν καιρό.

Είναι αλήθεια πως δε μοιάζει πια να θες
κι όλοι οι στίχοι μοιάζουν τώρα μ’ απειλές.

Ένα κι όλα πια θυμίζουν ξένα
ένα και σε θέλω ως το τέρμα.

Όπως λιώνεις και διαλέγεις τι μου λες
τόσο πείσμα κι απρόσμενες σιωπές.
Είναι κρίμα να γεμίζω με πληγές
που θυμίζουν τις καλύτερες στιγμές.

Είναι αλήθεια πως δε μοιάζει πια να θες
κι όλοι οι στίχοι μοιάζουν τώρα μ’ απειλές.

Ένα κι όλα πια θυμίζουν ξένα
ένα και σε θέλω ως το τέρμα.
Ένα.