Είμαι η γη
που οργώνεις
να σπείρεις το ρύζι και τη χαρά.

Κάτω απ’ τ'αναγάλλιασμα των ποδιών σου
τα λιβάδια μου χορεύουν

Ο ήλιος κυλάει απ’ το κεφάλι σου
Μα όταν απλώνεις τη σκιά
παγώνω σα μία πεθαμένη.

Μια μέρα σκάφτοντάς με
θα βρεις τον τάφο σου.