Έχει κεντήσει η ζωή
στη μοίρα μου επάνω
ένα σπασμένο ανθό
που'χει βαθιά
τη μυρωδιά όσων χάνω.

Παραδεισένια με τραβά
στην κόλαση βαθιά
τη μια φτωχός την άλλη βασιλιάς
ένας Ιούδας με παιδιού καρδιά.

Ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν ζω
ο χρόνος το μετράει
και στα όμορφα γοργά κυλάει
και στ’ άσχημα κολλάει.

Πάντα ξοπίσω να με κυνηγάν
χιόνια βαριά που θρέφουν τη φωτιά
βροχές με πίνουνε για να μεθάς
και όσο αντέχω πιο πολύ διψάς.

Πες μου που κρύβεις τα επτασφράγιστα
τη συνταγή για τα παντοτινά
τη μια φτωχός την άλλη βασιλιάς
ένας Ιούδας με παιδιού καρδιά.