Κάτω στην άκρην των ακρών, στα βάθη καλαμιώνα,
Κάουρας εδρακόντεψεν τζιαί τρώει τους αντρειωμένους,
τρώει τον μαύρον του Φουκά, τρώει τον Νικηφόρον,
τρώει τον Πετροτράχηλον, που τρέμει η γής τζι’ ο κόσμος.
Χαπάρκα τζιαί μηνύματα στου Κωνσταντή τα σπίτια:
- Ώρα καλή σου Κωνσταντή ο βασιλιάς σε θέλει.
- Μα ψες ήμουν στις πόρτες του, σήμερα ίντα με θέλει;
Αν ένι για το φάν, το πιήν, να πκιάσω τα παιχνίδκια,
αν ένι για τον πόλεμον, να πκιάσω τ’ αρματά μου.
- Πκιάσ’ τα, πκιάσ’ τα, Κωνσταντή, πκιάστα τζιαί τ’ άρματά σου.

- Ώρα καλή σου, βασιλιά, για πέ μου, ίντα με θέλεις;
- Κάουρας εδρακόντεψεν στα βάθη καλαμιώνα,
τρώει τον μαύρον του Φουκά, τρώει τον Νικηφόρον,
τρώει τον Πετροτράχηλον, που τρέμει η γης τζι’ ο κόσμος.

Στρατίν στρατίν, το έπκιασε τ’ ωραίον μονοπάτιν,
τζιαί το στρατίν τον έβκαλεν στου Κάουρα την τρύπαν.
Ο Κάουρας που τον θωρεί, χαράν μεάλην πήρεν:
- Καλώς τον δείπνον το πωρνό, δείπνον το μεσομέριν.
Αν μου πομείνει τζιαί λίος, τραβώ τον μέσ’ στην τρύπαν.

Μιάν ματσουτζιάν του χάρισεν που πάνω στο καππάτζιν,
αν ήταν πέτρα ράϊζε τζιαί μάρμαρον ελούβαν,
που να'ταν στεροκάροβον, επήαινεν τζιαί να'ρτει.
Οι Δράτζοι που τ’ ακούσασιν, `που τα βουνά εφύαν,
μα ο Θεός ορκίστηκεν τζιαί χάλαζαν θα βρέξει.

Έπλωσεν τα δαχτύλια του, τον Κωνσταντήν αγκαλιάζει,
'πλώνει τζιαί τους δαχτύλους του, παίρνει του τη ματσούκαν.
Τζεί που'πιασ’ ο Κωνσταντής, κόκκαλα εκουναρούσαν,
τζεί που’ πιασ’ ο Κάουρας, τα γαίματα ετζυλούσαν.
Όσον τζιαί κατακόντεψεν ο Κάουρας να τον φάει,
φωνήν μεάλην έριξεν, τ’ άη- Γιωρκιού φωνάζει:
- Άη - μου Γιώρκη, πρόδρομε, στ’ άλογον καβαλάρη,
την χάρην που μου έδωκες, Κάουρας θα την πάρει.
Αγγελικήν φωνήν γρικά, τζι’ άγγελος του φωνάζει:
- Ρέ σκύλε, σκύλε Κωνσταντή, θερκόν απού φοήθης!
Τράβα τ’ αρκυρομάχαιρον, που τ’ αρκυρόν φηκάριν
τζιαί μπήξε του το του θερκού, που κάτω που τ’ αφάλιν.
Σαν τ’ άκουσεν ο Κάουρας, του Κωνσταντή φωνάζει:
- Για στέκα, στέκα, Κωνσταντή, που'χω να σου συντίχω:
Βκάλε το κατωκαύκαλον τζιαί κάλεσε τ’ ασκέριν,
βκάλε το πανωκαύκαλον, και στήσε το τσιατήριν,
τζιαί κάλεσε τον βασιλιάν μαζί με τον βεζύρην.