Όταν τα βράδια δραπετεύουν οι ψυχές
γεμίζει ο κόσμος με σκιές που ψιθυρίζουν.
Γεμίζει ο κόσμος με καρδιές που αιμορραγούν
για όσα πέρασαν και πίσω δεν γυρίζουν.

Όταν τα βράδια δραπετεύουν οι ψυχές
γεμίζει ο κόσμος με παράπονα που καίνε.
Γεμίζει ο κόσμος με φωνές που αναζητούν
Βαρύ το ανάθεμα για αυτούς που πάντα φταίνε.

Περιπλανιέμαι κι αναρωτιέμαι
αν φεύγουν οι ψυχές.
Περιπλανιέμαι κι αναρωτιέμαι
πως νιώθουν οι ψυχές.

Και συλλογιέμαι σε ποιους κόσμους τριγυρνάς
αν με ακούς που σου φωνάζω να γυρίσεις.
Βγαίνω στους δρόμους να σε βρω, με προσπερνάς,
χάνεσαι μέσα στη σιωπή μου με ξεχνάς.

Περιπλανιέμαι κι αναρωτιέμαι
αν φεύγουν οι ψυχές.
Περιπλανιέμαι κι αναρωτιέμαι
πως νιώθουν οι ψυχές.

Περιπλανιέμαι κι αναρωτιέμαι
σαν χάνονται οι ψυχές.
Περιπλανιέμαι κι αναρωτιέμαι
που καίγονται οι ψυχές.