Ἀγνοεῖς τοὺς δυστυχοῦντας
Πῶς κ’ ὁ θάνατος προδίδει;
Τροπαιοῦχος ἐὰν ἤσουν
Ἴσως ἤθελες τὸν ἴδει,
Ὅταν δὲν εἶχες χρείαν ἀπ’ αὐτόν.
Πλὴν καὶ τότ’ ὡς τοῦ Θηβαίου
Ἥρωος τῆς Μαντινείας,
Ἡ νικήτρια ψυχή σου
Φρίσσουσα ἐκ θυμηδίας
Θὰ ἔφευγε τὸ ἕρκος τὸ θνητόν.