Εν τη ερήμω σκοτεινιά κι επί της γης φως
Και σε ουρανό πετώ όντας ζωντανός
Εν τη ερήμω σκοτεινιά κι επί της γης φως
Και βαδίζω προς τη γη με ένα σακούλι οργή

Έμαθα πως είναι εδώ κυκλώνες
Άνεμοι που παρασύρουν αιώνες
Πάλι ψυχές κλειδώνονται σε παγετώνες
Μάτια τυφλά που γίνονται σε μίση θαμώνες

Η γη πονά απ’ την πλευρά του σκοταδιού
Εκεί που ο ήλιος χάνεται γιατί γίνεται αρρώστια
Η γη πονά απ’ όπου βγαίνει μαύρος καπνός
Εκεί που υπάρχει φωτιά και μαύρος ουρανός

Κι έτσι εδώ γεννάμε την ελπίδα
Από λουλούδια με πέταλα με άρωμα αγάπης
Κι έτσι εδώ με χρώματα χαράς
Απ’ το πλευρό του σκοταδιού η ιστορία της χαράς
Κι έτσι εδώ γεννάμε την αγάπη
Από τραγούδια με κύματα από θάλασσα γαλάζια
Κι έτσι εδώ Ωδή Καινή καρδιάς
Και με το όνομα AntenergeiA
Η ιστορία της φωτιάς