Εἶνε, πλὴν καὶ τὸ ἴδιο μας καλὰ-καλὰ τὸ στόμα
κι’ αὐτό, κι’ αὐτὸ δὲν ἠμπορεῖ νὰ σᾶς τὸ εἰπῇ ἁκὸμα.
Τὸν ᾍδη σᾶς ζωγράφισε τοῦ Δάντη φαντασία,
πλὴν ἔπερνε τὸ χρῶμά του ἀπὸ τὴν ἐξορία,
καὶ ὄχι ἀπ’ τῆς φυλακῆς τὸ ἄγριο σκοτάδι·
ποτέ, ποτὲ χωρὶς αὐτὴ δὲν δείχνουνε τὸν ᾍδη.