Μεγάλη μοῦσα τῆς καρδιᾶς, Εὐγνωμοσύνη· βάλλε
τὸ χέρι σου εἰς ταῖς χορδαῖς τῆς Λύρας μου καὶ ψάλλε
καὶ πές μας σὺ γιὰ χάρι μας τι ἔχουν καμωμένα,
Γαλλίδες ἀερόπλασταις, κορίτσι’ ἀφροπλασμένα.
Ἀπ’ τὰ καλὰ ποῦ μιᾶ φορὰ μᾶς χάρισ’ ἡ Γαλλία,
πάρε, σὰν ἀπὸ Τράπεζα τῆς ἐκκλησιᾶς ἁγία,
σὰν ἀπὸ κῆπο ἀτέλειωτο, ἕνα μικρὸ λουλοῦδι
καὶ κάμε το μνημόσυνο καὶ κάμε το τραγοῦδι!