Κρατώ τη φωνή του λάρυγγα πρώτα υψηλά
κι ύστερα αρχίζω να διηγούμαι
για εραστές που δεν έγιναν.
Μεταθανάτια θα έρθουν
και σ’ όνειρο, πνεύματα
γιατί να φοβάμαι τις λέξεις;
Τα μέλη που λίγωναν άλλοτε
άνεμος, το βάρος τα λίγωνε έτσι
και κάτι όμοιο σε μένα ετοιμάζεται
στο σχήμα που αρχίζει πια κούφιο να μένει.
Εκεί ο άνεμος θα έρθει
περνώντας γλυκά ή και άγρια
τους εραστές μου όσους δεν έγιναν
συλλογίζομαι.