Σε γωνία κλειστή, αγαπώ τη ζωή.
Τρεμοπαίζουν κεριά.
Τα παντζούρια κλειστά.
Υγρασία, σκοτεινή μουσική.
Και το φως χαμηλό, ένοχο παρελθόν.
Δεν το λέω σε κανέναν,
το φυλάω για `μένα,
αφού αυτό με κρατάει ζωντανό.
Μ’ ασημένιο κλειδί, η σιωπή διαρκεί
και οι ώρες περνάνε.
οι αισθήσεις κυλάνε.
Αντικρίζω μια καινούργια αρχή.
Διάβασμα στη σκιά, ομιχλώδες μυαλό
κι οι σελίδες γυρνάνε
και οι λέξεις γελάνε,
αφού βλέπουν να με παίρνουν νεκρό.