Από τότε που κάψανε το Σέιχ-Σου
κάτι χάλασε μέσα μου,
έμειναν καρβουνιασμένες οι αναμνήσεις.

Θ’ άρπαξε φωτιά και το γιατάκι μου,
ήταν από πευκοβελόνες και χορτάρι
πώς ν’ αντέξει;

Τόσα κορμιά λαμπάδιασαν στην έξαψη
και δεν έκαψαν το δάσος...
πόσο αθώος είν’ ο έρωτας!