Κουράστηκαν τα λόγια μας και έγειραν
- αιώνες που τα μαστίγωναν οι βοριάδες -
κι η γλώσσα μας ό,τι ήταν να ειπωθεί,

το είπε¨

Μέσα σε νεκρική σιωπή μονολογεί η αγωνία.

Έφοδο κάνανε οι συμφορές
- εκείνες που θέλαμε να νομίζουμε νεκρές -
κι έχουνε χαραγμένο στο άγριο φρύδι τους
τη δική τους τελευταία λέξη που εκκρεμεί,

τη λέξη που κι από θάνατο περισσότερο τρομάζει.

Κι εκείνος που έψαχνε στον κόσμο
μια ήσυχη γωνιά ν’ αναπαυτεί,
μαθαίνει τώρα

πόσο τρομακτικά αναπόδραστη επικράτεια
είναι η στρογγυλή γη.