Τον ουρανό αγκάλιασες
κι έγινες πλοίο του Βοριά,
φρεγάτα του μεσημεριού
με δυο αγκαλιές τριαντάφυλλα.

Ένα μαντίλι δάκρυα
στου χωρισμού τη θάλασσα,
μια σαΐτα στεναγμούς
μες την καρδιά του ήλιου.

Να μην το μάθει η χαραυγή,
η μέρα δεν ανθίζει,
με την καρδιά της μάνας σου
και βάλει μαύρα η Παναγιά.

Ένα μαντίλι δάκρυα
στου χωρισμού τη θάλασσα,
μια σαΐτα στεναγμούς
μες την καρδιά του ήλιου.