Υπάρχω στου χεριού σου τις γραμμές
σημάδια απ’ του φιλιού σου τις πληγές.
Υπάρχω και στο τζάμι το θαμπό
στου έρωτα σου μέσα το λυγμό.

Ότι εσύ μου έχεις δώσει
τώρα το ‘χεις προδώσει,
στο παντού είσαι εσύ
της ψυχής μου ψυχή,
ο παράδεισος κι η κόλαση μου.

Υπάρχω μες στις ώρες της σιωπής
και στις λέξεις που ποτέ δεν μου είπες.
Υπάρχω στις σελίδες που γυρνάς
μπροστά σου πάντα κι ας με προσπερνάς.

Ότι εσύ μου έχεις δώσει
τώρα το ‘χεις προδώσει,
στο παντού είσαι εσύ
της ψυχής μου ψυχή,
ο παράδεισος κι η κόλαση μου.