Κάτι ώρες τρελές που πεθαίνω για σένα
κάτι ώρες φρικτές θέλω να 'χεις εμένα.
Σε κρύβω παντού, στο μυαλό στην καρδιά μου
σαν πουλί τ' ουρανού φτερουγίζεις κοντά μου.

Κι είναι τότε που αρχίζει το μεγάλο μου δράμα
κι η καρδιά μου ραγίζει βουτηγμένη στο κλάμα.
Γιατί βλέπω πως είσαι μονάχα φαντασία
μια σκιά ματωμένη, της νυχτιάς οπτασία.

Κάτι ώρες τρελές νιώθω να 'σαι δικός μου
να ζητάς τρυφερά της αγάπης το φως μου.
Κάτι ώρες τρελές σ' αγκαλιάζω σαν πρώτα
μου φιλάς τις πληγές και μ' ανοίγεις την πόρτα.

Κι είναι τότε που αρχίζει το μεγάλο μου δράμα
κι η καρδιά μου ραγίζει βουτηγμένη στο κλάμα.
Γιατί βλέπω πως είσαι μονάχα φαντασία
μια σκιά ματωμένη, της νυχτιάς οπτασία.