Απόψε σου μιλάει το σπίτι
που σ’ έχει γι’ αναμνηστικό
κι εγώ στην πόρτα σαν σπουργίτι
διωγμένο κι αποκλειστικό

απόψε σου μιλάει το σπίτι
σ’ εκείνο λείπεις πιο πολύ
κι εγώ που κάνω τον μεσίτη
δεν ξέρω πια αν ωφελεί

για σένα κλαίει το κρεβάτι
που ψάχνει σώμα αληθινό
μα εγώ να πω, δεν βρίσκω κάτι
που να `ναι για παντοτινό

απόψε σου μιλάει το σπίτι
σ’ εκείνο βρίσε με όσο θες
αχ να `χα στην καρδιά μαγνήτη
το σκόρπιο να πιανα το χθες

απόψε σου μιλάνε όλα
και μόνο ο χρόνος δε μιλά
και δάκρυα σου έδωσα κι απ’ όλα
μα εκείνος ξέρει πιο καλά

Απόψε σου μιλάει το στρώμα
το μαξιλάρι και το φως
κι εγώ σε φίλαγα στο στόμα
κι ας έφυγες κι ας ξέρω..πως