Φθινοπωριάτικη βροχή
σαν κλάμα παιδικό
στο δρόμο μοναχή
μια ομπρέλα για τους δυο.

Φοβάσαι μη βραχώ
και σαν πουλί ορφανό
στον κόρφο με κρατάς
και πάω όπου με πας.

Αγάπη μέσα στη βροχή
σταγόνα και φιλί
στον ίδιο το σκοπό
εσύ βροχή κι εγώ.

Μέσα απ’ το τζάμι μας κοιτούν
που πάμε αγκαλιά
κι αυτοί που νοσταλγούν
χαμογελούν πικρά.

Κι εμείς μες στη βροχή
τον κόσμο απ’ την αρχή
μαθαίνουμε ξανά
σαν να ‘μαστε παιδιά.

Αγάπη μέσα στη βροχή
σταγόνα και φιλί
στον ίδιο το σκοπό
εσύ βροχή κι εγώ.