Το κάστρο χάθηκε στο μαύρο το σκοτάδι
Ο κύριος Γιάννης θα κατέβηκε στον Άδη
Κι αν τον ακούω να μιλά, που σουρουπώνει

θα ΄ναι το όνειρο της νύχτας που με ζώνει.
Κι αν τον ακούω να μιλά, που σουρουπώνει
Θα ΄ναι το όνειρο της νύχτας που με ζώνει.

Ήρθα ένα βράδυ να τον δω και τ΄ άλλο φεύγω
είναι τα χρόνια τραγικά και καταφεύγω
να κουβεντιάζουμε, εκείνος απ΄ τον Άδη
κι εγώ μονάχος στο απάνω το σκοτάδι.

Τι λυτρωμός να λέω στον ξενιτεμένο
΄Κείνα που τα ΄κρυψα και μέσα μου τα δένω
Τι λυτρωμός να τον ακούω και να μαθαίνω
για τα “τρακτέρ” του “Φεγγαριού” και να σωπαίνω.