Τη μια την ώρα σε μισώ
την άλλη σε λυπάμαι.
Τη μια την ώρα σ’ αγαπώ
την άλλη σε φοβάμαι.

Με πήρε σβάρνα η μοναξιά
κι έκλεισε πίσω μου η πόρτα.
Δεν μου μιλάει η ερημιά
ούτε κι εσύ όπως και πρώτα.

Με πήρε σβάρνα ο καημός
στους δρόμους της Αθήνας
κλαίει στα στήθια μου ο καιρός
τι να της πω της μοίρας.

Τη μια την ώρα σε μισώ
την άλλη σε λυπάμαι.
Τη μια την ώρα σ’ αγαπώ
την άλλη σε φοβάμαι.

Σβάρνα χτυπούν οι κεραυνοί
φεύγει το λογικό μου
έγινες πέτρα στην ψυχή
και σημαδεύεις το μυαλό μου.

Καμένο δάσος και φωτιά
έμεινε στην καρδιά μου
χάθηκε τ’ όνειρο μακριά
μαζί και τ’ όνομα μου.

Τη μια την ώρα σε μισώ
την άλλη σε λυπάμαι.
Τη μια την ώρα σ’ αγαπώ
την άλλη σε φοβάμαι.