Η αγάπη πιάνει γκρίζο η χαρά πιάνει λευκό
το σκοτάδι που αγγίζω σαν το βράδυ είναι πυκνό.
Μ' ένα βλέμμα η αγάπη ξεχειλίζει ποταμός
μια σταγόνα άμα στάξει θα 'μαι εγώ κι ο ουρανός.

Αν με κάνεις θάλασσα σου
αν με πάρεις αν πνιγώ.
Θα κρυφτώ στα κύματα σου
στο βαθύ σου ωκεανό.

Θάλασσα κάνε με, Βαρδάρη άνεμε,
ποτάμι πάρε με, να ζεσταθώ.
Θάλασσα κράτα με, κύμα περπάτα με
σύννεφο πιάσε με για να χαθώ.

Αν κρυφτώ στην καταιγίδα, αν στην λάβα σου βρεθώ
όσα στην φουρτούνα είδα πάλι θα τα ξαναδώ.
Η στεριά γυρεύει ήλιο και το σύννεφο βροχή
έλα λίγο πριν βραδιάσει να μην είμαι μοναχή.

Θάλασσα κάνε με, Βαρδάρη άνεμε,
ποτάμι πάρε με, να ζεσταθώ.
Θάλασσα κράτα με, κύμα περπάτα με
σύννεφο πιάσε με για να χαθώ.