Όταν τελειώνει το Σάββατο
μέσα στου ποτηριού τον πάτο, χάνομαι.
Και τότε αρχίζει η ιστορία
και σ’ ανεξέλεγκτη πορεία, χάνομαι.

Και τότε βγαίνω μες στους δρόμους
δίχως φραγμούς και δίχως νόμους
μες στα χαράματα.
Κι είναι δικιά σου η ευθύνη
αφού η αγάπη σου μ’ αφήνει
πόνους και κλάματα.

Η απουσία σου φονιάς και με πληγώνει
μοιάζω σε μπόρα πληγωμένο χελιδόνι.
Κι είναι σκληρό, πολύ σκληρό
χωρίς εσένα δεν μπορώ
κάθε Σαββάτο που τελειώνει με σκοτώνει.

Η απουσία σου φονιάς που με πληγώνει
μοιάζω σε μπόρα πληγωμένο χελιδόνι.
Κι είναι σκληρό, πολύ σκληρό
χωρίς εσένα δεν μπορώ
ποτέ για μένα Κυριακή δεν ξημερώνει.

Όταν τελειώνει το Σάββατο
δεν το μπορώ πανάθεμα το, χάνομαι.
Και τότε αρχίζει η ιστορία
και σε μια ξέφρενη πορεία, χάνομαι.

Και τότε ψάχνω στην καρδιά μου
μα βρίσκω μόνο τη σκιά μου
μες στα χαλάσματα.
Κι είναι δικιά σου η ευθύνη
αφού η αγάπη σου μ’ αφήνει
μόνο φαντάσματα.

Η απουσία σου φονιάς και με πληγώνει
μοιάζω σε μπόρα πληγωμένο χελιδόνι.
Κι είναι σκληρό, πολύ σκληρό
χωρίς εσένα δεν μπορώ
κάθε Σαββάτο που τελειώνει με σκοτώνει.

Η απουσία σου φονιάς και με πληγώνει
μοιάζω σε μπόρα πληγωμένο χελιδόνι.
Κι είναι σκληρό, πολύ σκληρό
χωρίς εσένα δεν μπορώ
ποτέ για μένα Κυριακή δεν ξημερώνει.