Όταν αναγκαστήκαμε
τους δρόμους μας να χωρίσουμε,
δεν είχα ακόμα χορτάσει
την αγκαλιά σου.

Όταν αναγκαστήκαμε
το πάθος μας να το σβήσουμε
τα πρώτα μονάχα είχα πάρει,
τα πρώτα φιλιά σου.

Τώρα σε θέλω πιο πολύ,
τώρα μου λείπεις πιο πολύ.

Πεθαίνω, πεθαίνω, πονώ,
υποφέρω για σένα και λιώνω.
Σε θέλω, σε θέλω
κι αν ζω περιμένω εσένανε μόνο.

Όταν αγκαλιαστήκαμε
την νύχτα προτού χωρίσουμε,
δε ήξερα πόσο στ’ αλήθεια
σ’ ήθελα πόσο.

Όταν αγκαλιαστήκαμε
το δάκρυ μας να σκουπίσουμε
δεν πίστευα ακόμα πως πόσο,
θα μου ‘λειπες τόσο.

Τώρα σε θέλω πιο πολύ,
τώρα μου λείπεις πιο πολύ.

Πεθαίνω, πεθαίνω, πονώ,
υποφέρω για σένα και λιώνω.
Σε θέλω, σε θέλω
κι αν ζω περιμένω εσένανε μόνο.