O Σταύρος Τορνές, αποκοιμήθηκε στην καρέκλα,
κάτω απ'τον πλάτανο, στο φερώνυμο καφενείο της οδού
Κροκίου, στα Παλαιά Μαγαζεία του Βόλου, κι ονειρεύτηκε
μια πορεία στο χώρο και το χρόνο, ν'αναζητάει ένα άλογο.
Προσωπικά, ώς το προβλέψιμο τέλος, θα τοποθετούσα μια
συνάντηση με τον "Πορτοφολά" του Μπρεσόν, καθώς και
με το σκοτεινόν Εφέσιο, είναι ένα τρίο αχτύπητο, ιδιαίτερα ο
Ηράκλειτος, με τα μουσικά σπαράγματά του, λείπει μια
ολιστική διάθεση κι απ’ τους τρεις, κι απ’ τους
κινηματογραφιστές κι απ’ τον προσωκρατικό,
α, στο δρόμο, θα
μπορούσαν να σώσουν τον Ρολάν Μπαρτ, από ατύχημα,
φωνάζοντάς του εγκαίρως την ίδια λέξη-πρόσεχε.