Σαν της ζαριάς το τυχερό
σαν της ρουλέτας τα μυστήρια
δεν έχει η μοίρα μας γραφτό
ούτε κριτές και δικαστήρια.

Ερχόμαστε από τη σιωπή
και στη σιωπή ξαναγυρνάμε
ψάχνει η ζωή μας μια στιγμή
και μια ζωή μ’ αυτήν περνάμε.

Ούτε μνημόσυνα ούτε ευχές
ούτε λαμπάδες για όσους φύγαν,
ούτε θλιμμένες προσευχές
και στεναγμούς για όσα δεν είδαν.

Ούτε λυγμούς ούτε θυμό
για εκείνον που έκλεισε την πόρτα
βρήκε της γης το μυστικό
κι άλλη δεν του `χει μείνει βόλτα.

Τώρα γυρνάει μες στη σιγή
μέσα στου σκότους τους αιώνες
θα γίνει σκόνη αστρική
ή ένα λιβάδι από ανεμώνες.

Μονάχα όσο χτυπάει η καρδιά
να είσαι εκεί να την ακούσεις
δεν έχει δεύτερη φορά
κι είναι σκληρό το φως της δύσης.