Σ’ είδα στ’ όνειρό μου, Ευτυχία,
κι είπες ψάχνεις χρόνια να με βρεις
να σε βοηθήσω να καρφώσεις
και τις δυο τις πόρτες της ζωής.

Τα τραγούδια σου που τα πουλούσες
πενηντάρι κι εκατό δραχμές
ήταν αίμα μιας καρδιάς που ζούσες
και μια Ελλάδα μ’ ανοιχτές πληγές.
Στα περβόλια τώρα μες στον Άδη
θα `χεις συντροφιές και συντροφιές
και του "Τσάντα" του Βασιλειάδη
θα του λες πώς κλείνονται οι δουλειές.

Σ’ είδα στ’ όνειρό μου, Ευτυχία,
στον Παράδεισο να περπατάς
κι αν στη γη θα πάψει η δυστυχία
τους αγγέλους, λέει, να ρωτάς.