Πουλιά είσαστε όνειρα
κι ωραία τραγουδάτε
μας τάζετε τους ουρανούς
κι ότι ποθεί ανθρώπου νους
απλόχερα σκορπάτε.

Μαγεύετε τον άνθρωπο
και το `χει για μαράζι
ως τη στερνή του την πνοή
θέλει να κάνει τη ζωή
με τ’ όνειρο να μοιάζει.

Αφέντες είστε όνειρα
κι εμείς οι υπηρέτες
δεμένοι με χρυσές κλωστές
στα δάχτυλά σας κρεμαστές
μοιραίες μαριονέτες.

Πουλιά είσαστε όνειρα
και στο καλό να πάτε
κι όσοι κατάντησαν τρελοί
γιατί σας θέλησαν πολύ
να μην τους τυραννάτε.

Στα χέρια μας πιστεύουμε
την τύχη πως βαστάμε
μα του ονείρου το φτερό
είναι που σέρνει τον χορό
κι εμείς ακολουθάμε.

Αφέντες είστε όνειρα
κι εμείς οι υπηρέτες
δεμένοι με χρυσές κλωστές
στα δάχτυλά σας κρεμαστές
μοιραίες μαριονέτες.