Απρόσκλητοι, μας επισκέπτονται τις νύχτες
Κι ανέμελα παίζουν με το φεγγάρι,
Όπως κάθε καλός ζογκλέρ με πέντε τόπια.
Μας διηγούνται ιστορίες παλαιές, λίγο φθαρμένες.
Στην παρατήρησή μας :"Το ακούσαμε αλλιώς αυτό",
Θα αντιτείνουν:
"Μα τότε ήμουν κάποιος άλλος-
Όπως και συ, άλλωστε.
Οι λέξεις δε ματώνανε στα δάχτυλά σου
Και τα ποιήματα που έγραφες
Δεν ήτανε κρυστάλλινα
Κι αν τα’ καιγες, άφηναν λίγη στάχτη.

Τα βρίσκαμε πολύ πιο ανθρώπινα.

Χάνονται τώρα σαν τα σύννεφα
Που εμπιστεύεσαι του ανέμου
Σαν τους χαρταετούς και τα αρχαία παραμύθια".
Απρόσκλητοι μας επισκέπτονται τις νύχτες.