Βρέχει πάνω στον λογισμό.

Και ο λογισμός βρέχει πάνω στον κόσμο
σαν ό,τι απόμεινε από `να δίχτυ δεκατισμένο
που οι πόντοι του δε γίνεται πια να μαζευτούνε.

Βρέχει μέσα στον λογισμό.

Και ο λογισμός ξεχύνεται και βρέχει μέσα στον κόσμο
ξεχειλίζοντας μετά το κέντρο και όλα τα δοχεία
ακόμα και όσα είναι σφραγισμένα και φυλάσσονται καλά.

Βρέχει κάτω από το λογισμό.

Και ο λογισμός βρέχει κάτω από τον κόσμο
τα ερείσματα διαλύοντας των πραγμάτων
για να ιδρύσει εκ νέου τον οίκο του ανθρώπου και του βίου.

Βρέχει χωρίς το λογισμό.

Και ο λογισμός
συνεχίζει να βρέχει δίχως τον κόσμο,
συνεχίζει να βρέχει χωρίς τη βροχή,
συνεχίζει να βρέχει.