Στο ίδιο τραπέζι με μας καθόταν

ο Ρεμπώ, ο Ρέμπραντ, ο Μαρκίσιος ντε Σαντ

(ο οποίος – παρεμπιπτόντως- δε σταματούσε

να χουφτώνει τους σερβιτόρους και να προκαλεί

τον σεμνότυφο Ρουσσώ, που καθόταν μόνος στο

τέλος της αίθουσας), η Μαλβίνα, η Μαργκαρίτ Ντυράς, ο πολυαγαπημένος μου

Τρακλ, ο Τζέημς Ντυν, η Άνν Σέξτον, η Κατερίνα Γώγου κι ο Χάρολντ

Πίντερ.


Πίσω μας ήταν ο Όσκαρ Ουάηλντ, ο Πλάτωνας (ο οποίος τσακόνωνταν

όλη την ώρα με τον Αριστοτέλη για τα πρωτεία), ο Μόρρισον (που έψαχνε

εναγωνίως νέκταρ για να φτιαχτεί), η Σαπφώ (που φλέρταρε με την Έιντριεν

Ρίτς), ο Πικάσσο, ο Ιούδας, ο Λόρκα, η Μαρία η Μαγδαληνή κι ο Μαγιακόφσκυ.


Στην σκηνή το ροκ κυριαρχούσε. Μαρίκα Νίνου, Εσκενάζυ, Έιμυ Γουάινχαουζ, Χέντριξ και πολλά ακόμα αστέρια.



Τελικά, έχει πλάκα εδώ κάτω...