Μη γράφετε για τα σκοτεινά δωμάτια
με τα παλαιά κάδρα των προγόνων
που αδειάζουν εύκολα από μουσική-
τάχα αυτοί οι άνθρωποι ν'άναβαν τα όνειρά τους
με πυγολαμπίδες,
να διάβαζαν τις αρχαίες φωτιές, στις κορυφές;
Κυρίως, απαιτούνται περισσότερα άστρα
και λιγότερες λέξεις.
Γιατί τα ποιήματα είναι εύθρυπτα,
όσον η κρυστάλλινη σφαίρα με το χιονισμένο λιβάδι
που δύσκολα αντέχει, ακόμη και στεναγμούς και θροΐσματα.
Κι η θάλασσα να μένει ανέγγιχτη
με αστερίες, ναυτίλους
κι ένα λυγμό
που γεννάει
η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του μπλε.