Είχαν σκύψει πάνω από ένα κρανίο, σα διπλωμένο μαντήλι
και "τίνος να ήταν", αναρωτιόντουσαν.
Ο τόπος, βέβαια, υπήρξε τουρκικό κοιμητήρι,
ύστερα χτίσθηκε εκεί η ροτόντα του φωταερίου
όπου κατοικούσαν η Άννα η κατσικού κι ο Πανταζής-
μετά τη δημιουργία της Ηλεκτρικής Εταιρείας.
Ψηλά πετούσαν αλκυόνες-"τίνος να ήταν;". Υπήρξαν
και αρχαία πολίσματα στην περιοχή,
η μάνα, εκείνη τη μέρα,
μαγείρευε σαλιγκάρια, να φορούσε σαρίκι εκείνος, να κυνήγησε
καρδερίνες;
Έμοιαζε παιδικό κρανίο, καρδερίνες σε μια χειμερινήν ευδία,
να μύρισε βασιλικό και σταυρολούλουδα;
Βρισκόμαστε στην άκρη
και της υστεροβυζαντινής Δημητριάδος,
άλλο του παλίμψηστου στρώμα.
Τα σαλιγκάρια και οι γκαζολάμπες ,
τότε έτρωγαν ερίφιον με σκόροδον,
γενικά τα προτιμούσαν τα σκόρδα, ο πασατέμπος της εποχής,
κανένας δεν άνοιγε το "μαντήλι", εκεί μπροστά στο φωταέριο
απ’ όπου ακούγονταν ο Πανταζής, αριστερών φρονημάτων,
να διαβάζει "Ταχυδρόμο"-ιχ αυτοκίνητο έπεσε στη θάλασσα.
Κι ο οδηγός;