Η πέτρα.
Η πέτρα στον αέρα, που την ακολουθούσα.
Το μάτι σου, τόσο τυφλό όσο η πέτρα.

Είμασταν
χέρια,
αδειάζαμε τα σκοτάδια , βρίσκαμε
τη λέξη, που αναρριχώταν πάνω στο καλοκαίρι:
λουλούδι.

Λουλούδι: μια λέξη τυφλών.
Το μάτι σου και το μάτι μου:
φροντίζουν
για νερό.

Ανάπτυξη.
Η καρδιά φύλλο το φύλλο
σχηματίζεται.

Ακόμα μια λέξη σαν κι αυτήν, και τα σφυριά
θα δονηθούν στον αέρα.